روز شکرگزاری

24 نوامبر آخرین پنجشنبه ماه نوامبر است.

تاریخ مشخصی برای روز شکرگزاری وجود نداشت.این توسط ایالت ها بر اساس هوس تصمیم گرفته شد.تا اینکه در سال 1863، پس از استقلال، رئیس جمهور لینکلن روز شکرگزاری را تعطیل ملی اعلام کرد.

آخرین پنجشنبه ماه نوامبر روز شکرگزاری است.روز شکرگزاری یک جشنواره باستانی است که توسط مردم آمریکا ایجاد شده است.همچنین این تعطیلات برای خانواده آمریکایی دور هم جمع شدن است.بنابراین، وقتی آمریکایی ها روز شکرگزاری را ذکر می کنند، همیشه احساس گرما می کنند.

منشا روز شکرگزاری به آغاز تاریخ آمریکا برمی گردد.در سال 1620، کشتی معروف "Mayflower" با 102 زائر وارد آمریکا شد که نتوانستند آزار مذهبی در انگلیس را تحمل کنند.در زمستان بین سال های 1620 و 1621، آنها با مشکلات غیرقابل تصوری مواجه شدند و از گرسنگی و سرما رنج می بردند.وقتی زمستان تمام شد، تنها حدود 50 شهرک نشین زنده ماندند.در این زمان، سرخپوست مهربان ملزومات زندگی را به مهاجران داد، اما به طور ویژه افرادی را فرستاد تا نحوه شکار، ماهیگیری و کاشت ذرت، کدو تنبل را به آنها بیاموزند.با کمک سرخپوستان، مهاجران بالاخره محصول را به دست آوردند.در روز جشن برداشت محصول، طبق سنت ها و آداب و رسوم مذهبی، مهاجران روز شکرگزاری از خداوند را تعیین کردند و تصمیم گرفتند از کمک خالصانه هندی ها برای دعوت از آنها برای جشن گرفتن جشن تشکر کنند.

در اولین روز شکرگزاری این روز، هندی‌ها و مهاجران با خوشحالی دور هم جمع می‌شوند، در سپیده دم با تفنگ سلام می‌کنند، در خانه‌ای که به عنوان کلیسا استفاده می‌شود صف‌آرایی می‌کنند و برای ابراز سپاس از خداوند متعهد هستند و سپس آتشی را روشن می‌کنند. ضیافتدر روزهای دوم و سوم مسابقات کشتی، دویدن، آواز، رقص و ... برگزار شد.اولین روز شکرگزاری موفقیت بزرگی بود.بسیاری از این جشن ها بیش از 300 سال است که برگزار می شود و تا به امروز باقی مانده است.

هر روز شکرگزاری در این روز، ایالات متحده در سراسر کشور بسیار شلوغ است، مردم طبق رسم کلیسا برای انجام نماز شکرگزاری، شهرهای شهری و روستایی در همه جا رژه های بالماسکه برگزار می کنند، نمایش های تئاتر و بازی های ورزشی، مدارس و فروشگاه ها نیز در مطابق با مقررات تعطیلات.کودکان همچنین از ظاهر سرخپوستان با لباس های عجیب، چهره های نقاشی شده یا ماسک ها برای آواز خواندن در خیابان، شیپور تقلید می کنند.خانواده‌هایی از سایر نقاط کشور نیز برای تعطیلات به خانه بازمی‌گردند، جایی که خانواده‌ها دور هم می‌نشینند و غذاهای خوشمزه ترکیه را می‌خورند.

در عین حال، آمریکایی های مهمان نواز فراموش نمی کنند که از دوستان، مجردان یا افراد دور از خانه دعوت کنند تا تعطیلات را جشن بگیرند.از قرن هجدهم، یک رسم آمریکایی برای دادن یک سبد غذا به فقرا وجود داشته است.گروهی از زنان جوان می خواستند یک روز از سال را برای انجام یک کار خوب اختصاص دهند و تصمیم گرفتند که روز شکرگزاری بهترین روز باشد.بنابراین هنگامی که روز شکرگزاری فرا می رسید، آنها یک سبدی از غذای خاندان کینگ را برای خانواده فقیر می بردند.این داستان بسیار شنیده شد و به زودی بسیاری دیگر از آنها الگو گرفتند.

مهم ترین وعده غذایی سال برای آمریکایی ها شام روز شکرگزاری است.در آمریکا، کشوری پرشتاب و رقابتی، رژیم غذایی روزانه بسیار ساده است.اما در شب شکرگزاری، هر خانواده یک جشن بزرگ دارد و وفور غذا شگفت انگیز است.بوقلمون و پای کدو تنبل روی میز تعطیلات همه از رئیس جمهور گرفته تا طبقه کارگر است.از این رو روز شکرگزاری را «روز بوقلمون» نیز می نامند.

غذای شکرگزاری پر از ویژگی های سنتی است.ترکیه غذای اصلی سنتی شکرگزاری است.این پرنده در اصل یک پرنده وحشی بود که در آمریکای شمالی زندگی می کرد، اما از آن زمان به تعداد زیادی پرورش داده شد تا تبدیل به یک غذای لذیذ شود.هر پرنده می تواند تا 40 یا 50 پوند وزن داشته باشد.شکم بوقلمون را معمولاً با انواع ادویه ها و غذاهای مخلوط پر می کنند و سپس کل کباب را با پوست مرغ قهوه ای تیره کباب می کنند و برش های برش چاقوی میزبان مرد بین همه توزیع می شود.سپس هر کدام ماریناد را روی آن ریختند و نمک پاشیدند و خوشمزه شد.علاوه بر این، غذای سنتی شکرگزاری سیب زمینی شیرین، ذرت، پای کدو تنبل، مربای کرن بری، نان خانگی و انواع سبزیجات و میوه ها است.

برای سال‌های متمادی، سنت‌های شکرگزاری را که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده، جشن بگیرید، چه در سواحل صخره‌ای ساحل غربی هاوایی و چه در مناطق دیدنی، تقریباً به همان شیوه‌ای که مردم روز شکرگزاری را جشن می‌گیرند، شکرگزاری فرقی نمی‌کند چه ایمانی داشته باشند، چه آمریکایی‌ها سنت‌های سنتی را جشن می‌گیرند. جشنواره های قومی، امروز، بسیاری از مردم در سراسر جهان شروع به جشن شکرگزاری کردند.